'सामान्य माणूस' या प्राण्याचा एक गुणविशेष रागिणी एम एम एस पाहताना जाणवतो. नट (राज कुमार यादव) किंवा नटी (कैनाझ मोतीवाला) भीतीदायक प्रसंगात घाबरू लागले, थरथरू लागले, की सामान्य माणसं हसायला लागतात. कारण काय? कारण हेच की शांतपणे, गंभीरपणे, प्रेक्षकाच्या भूमिकेला साजेशा इमानदारीने पडद्यावरच्या घटना पाहिल्या की त्यांची भीतीने गाळण उडेल. ती सिनेमादत्त भीती आपल्यात भिनू नये याची ते हसून दक्षता घेतात. ज्यासाठी आपण आलो - सिनेमाचा अनुभव घेण्यासाठी - ते काम सामान्य माणूस प्रामाणिकपणे, प्रांजळपणे करत नाही. 'घाबरलो' अशी कबुली देण्याची पाळी आपल्यावर येऊ नये म्हणून तो शौर्याचा आव आणून काल्पनिक पात्रांच्या अभिनीत, नाटकी भीतीला आधीच हसून घेतो आणि स्वत:चं बेरकीपण व दांभिकता प्रकट करतो. सिनेमाच्या विश्वात स्वत:ला झोकून न देण्याची जोखीम पत्करून सामान्य माणूस कलेच्या नादी लागू पाहतो.
याचा अर्थ अर्थात असा नाही की रागिणी एम एम एस हा उत्कृष्ट भयपट आहे!
 | |
| Psycho (1960), Alfred Hitchcock, Norman Bates' (his mother's) house |
No comments:
Post a Comment